Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

ΛΑΤΙΝΙΚΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Μια και σε προηγούμενη ανάρτηση ασχοληθήκαμε με τη Βολιβία, παρουσιάζει ενδιαφέρον να αναφερθούμε και στη Βενεζουέλα, η οποία ακολουθεί επίσης συστηματικά μία διαφορετική πορεία σε σχέση με το κυρίαρχο νεο-φιλελεύθερο μοντέλο οικονομίας και ανάπτυξης.

Αντλούμε πολλά στοιχεία από το άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου "Οι Πειρατές της Καραϊβικής καλά κρατούν", το οποίο δημοσιεύθηκε στην "Καθημερινή" της Κυριακής 22/2/2009.

Ο πρόεδρος της χώρας Ούγκο Τσάβες εξασφάλισε μετά τη διενέργεια δημοψηφίσματος τη δυνατότητα να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για πρόεδρος της χώρας. Η νίκη του Τσάβες στο δημοψήφισμα υπήρξε σαφής, αφού κέρδισε σε 20 από τις 24 πολιτείες, εξασφαλίζοντας ποσοστό 55% με τη συμμετοχή στο δημοψήρισμα να αγγίζει το 70%. Σημειώνουμε ότι και σε αυτό το δημοψήφισμα οι διεθνείς παρατηρητές ανέφεραν ότι οι διαδικασίες ήταν άψογες και ότι οι αντίπαλοι του Τσάβες ήταν ελεύθεροι να διοργανώνουν συγκεντρώσεις και να προωθούν τις απόψεις τους.

Άλλος ένας "τύρρανος";

Παρ' όλο που δεν πιστεύω ότι ο Τσάβες είναι ο λαμπρότερος οπαδός των δημοκρατικών διαδικασιών, ενώ οι δημόσιες παρεμβάσεις του συχνά δείχνουν σύγχυση του πάθους με την παραφροσύνη, πρέπει να σημειωθούν τα ακόλουθα, ώστε να ξέρουμε τι πραγματικά συμβαίνει και να ξεφύγουμε από τα άηθη ψεύδη των γιάπηδων των Βρυξελλών και των ΗΠΑ:

  • Κατά τη διάρκεια της θητείας του (δέκα χρόνια) ο Τσάβες έχει στήσει 15 φορές τις κάλπες σε πανεθνικό επίπεδο. Τη μία και μόνη φορά που έχασε, αναγνώρισε την ήττα του και κάλεσε τους οπαδούς του να διαλυθούν ήσυχα.
  • Η "δημοκρατική" αντιπολίτευση αποπειράθηκε με τη στήριξη του Μπους και της παρέας των πρακτόρων, προβοκατόρων και λοιπών ευγενών δυνάμεων να ανατρέψει τον Τσάβες με πραξικόπημα, το οποίο αποτράπηκε από την κινητοποίηση του λαού. Πολίτες που στήριξαν το πραξικόπημα αμνηστεύθηκαν και συμμετείχαν ως υποψήφιοι στις εκλογές. Μάλιστα ορισμένοι εξελέγησαν.
  • Αν και υποστηρίζω την αρχαιοελληνική αντίληψη ότι οι άρχοντες πρέπει να έχουν περιορισμένη χρονικά θητεία, δεν μπορώ παρά να σημειώσω το εξής: Με το δημοψήφισμα ο Τσάβες απλώς πέτυχε να έχει τις ίδιες δυνατότητες με την κυρία Μέρκελ, τον κύριο Μπερλουσκόνι, τον κύριο Μπράουν κλπ. οι οποίοι όσες φορές θέλουν μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές. Συνεπώς, στο πλαίσιο ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο ξεφεύγει από τις αμεσοδημοκρατικές αρχαίες πόλεις - κράτη, ο Τσάβες απλώς κάνει κάτι που κάνουν σε πολλά μέρη του κόσμου.
Τα παραπάνω σαφέστατα υποδεικνύουν ότι είναι εμπαθές και κατευθυνόμενο να χαρακτηρίζεται συλλήβδην ο Τσάβες δικτάτορας και τύρρανος. Να του ασκηθεί σκληρή και αδυσώπητη κριτική, αλλά να λείπουν οι παραπλανητικοί χαρακτηρισμοί, που απλώς μηδενίζουν κάθε τι.

Επιτεύγματα και προβλήματα

Ξεκινάμε από τα άσχημα. Ο Τσάβες και οι συν αυτώ πρέπει οπωσδήποτε να φροντίσουν τα ακόλουθα θέματα:

  • Καταπολέμηση της διαφθοράς και εξυγίανση της κρατικής μηχανής
  • Η εκμετάλλευση του πετρελαίου έχει καταντήσει "μονοκαλλιέργεια"
  • Καλπάζων πληθωρισμός στο 30%
  • Μεγάλη εγκληματικότητα
Οπωσδήποτε σημαντικά θέματα, που μία κυβέρνηση, η οποία επαγγέλεται το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα οφείλει να λύσει, χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις. Ειδικά το ζήτημα της διαφθοράς είναι ιστορικά αποδεδιγμένο ότι αποτελεί την κατ' εξοχήν αιτία για διάλυση κάθε προσπάθειας για σοσιαλιστικές μεταρρυθμίσεις.

Πάμε όμως και στα καλά:

  • Το ποσοστό ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας έπεσε από 42,5% σε 9,5%.
  • Το ποσοστό των ανθρώπων που τελειώνει τη μέση εκπαίδευση ανέβηκε από 27,3% σε 50%
  • Το ποσοστό του ΑΕΠ που διατίτθεται για την παιδεία ανέβηκε από 3,2% σε 5,8%.
  • Το ποσοστό του εθνικού πλούτου που καρπώνεται το 20% των πλουσιότερων κατοίκων έπεσε από 53,6% σε 25,5%.
Είναι προφανές ότι τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης Τσάβες είναι αξιομνημόνευτα. Έχει συμβεί πραγματική ανακατανομή του πλούτου. Οι επενδύσεις στην παιδεία είναι προς μίμηση (Στο Ελλαδιστάν από τη δεκαετία του '60 βγαίνουμε στους δρόμους και ζητάμε 5% για την παιδεία). Τέλος, σίγουρα η Βενεζουέλα δεν αποτελεί πια μία ακόμη υπανάπτυκτη χώρα με ατέλειωτες ορδές πειναλέων.

Συμπερασματικά

Οι προσπάθειες του Τσάβες, όση κριτική κι αν μπορούμε να του ασκήσουμε, έφεραν πραγματικές αλλαγές στη Βενεζουέλα. Αντί να λέμε πόσο τυρρανικός είναι, ας παραδειγματιστούμε από τα επιτεύγματά του και ας μην αφήσουμε ως διεθνής κοινότητα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει να διαλύσουν την προσπάθεια ανάκαμψης που γίνεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου