ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Την προηγούμενη εβδομάδα, στη Θεσσαλονίκη, διοργανώθηκε φεστιβάλ ντοκυμαντέρ. Η όλη διοργάνωση και η προσπάθεια υπήρξε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και αξιέπαινη, αλλά δεν μπορεί να διατυπωθούν θετικοί χαρακτηρισμοί και σχόλια για την τελική κατάταξη και βράβευση των διαγωνιζομένων ταινιών.

Συγκεκριμένα,

Η ταινία - ντοκυμαντέρ " Από τον Όλυμπο στο Έβερεστ", κατά γενική αίσθηση κέρδισε το κοινό. Αδιάψευστο στοιχείο της αποδοχής του κοινού αποτελεί το γεγονός ότι και στις δύο προβολές της ταινίας οι αίθουσες ήταν κατάμεστες και πολλοί παρακολούθησαν τις προβολές όρθιοι ή καθισμένοι στα σκαλοπάτια.
Δε θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό αφού η ταινία αποτύπωνε με μοναδικό τρόπο την προσπάθεια της πρώτης ελληνικής αποστολής για την κατάκτηση του Έβερεστ, της υψηλότερης βουνοκορφής της Γης.
Δεν ήταν μία απλή περιπέτεια, ήταν η απόδοση της προσπάθειας, του αγώνα, των απλών στιγμών, της χαράς και του φόβου μίας ομάδας αποφασισμένων ανθρώπων, που χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από τους επίσημους αθλητικούς και άλλους φορείς επεχείρησαν κάτι μοναδικό. Η ίδια η κατάκτηση του Έβερστ (και οποιασδήποτε σημαντικής βουνοκορφής) δεν αποτελεί απλώς ένα καπρίτσιο μίας παρέας ριψοκίνδυνων, τρελών, ρομαντικών. Επέχει ένα σημαντικό συμβολικό χαρακτήρα, αφού απαιτεί άριστη οργάνωση, άοκνη προπόνηση και ακριβή προγραμματισμό για να οδηγήσει όχι σε κάποιο υλιστικό, ταπεινό αποτέλεσμα, αλλά στην επαφή με τα ανθρώπινα όρια, η οποία διαχρονικά έχει καίρια συμβάλει στην πρόοδο της ανθρωπότητας. Τέλος, είναι σημαντικό η ελληνική ορειβατική κοινότητα να μην αποτελεί φτωχό συγγενή, αλλά δυναμικό κρίκο του αθλήματος,διεθνώς, αφού η ίδια μας η χώρα κατά 60% είναι ορεινή.

Όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι μαγνήτισαν το κοινό του φεστιβάλ, που παρακολούθησε με προσήλωση την ταινία και την τίμησε με τις θετικές του ψήφους, κατά την προβλεπόμενη διαδικασία κρίσης των ντοκυμαντέρ.

Όμως,

Ενώ όλα έδειχναν ότι το ντοκυμαντέρ "Από τον Όλυμπο στο Έβερεστ" θα κατακτήσει την πρώτη θέση στο φεστιβάλ και πολλοί από τους διαγωνιζόμενους σκηνοθέτες και τους ανθρώπους του φεστιβάλ θεωρούσαν φυσιολογική και δίκαιη την εξέλιξη αυτή,

ένα άλλο ντοκυμαντέρ βρέθηκε την τελευταία στιγμή στην πρώτη θέση.

Το ντοκυμαντέρ αυτό, που τελικώς κατέκτησε την πρώτη θέση και το διόλου ευκαταφρόνητο χρηματικό βραβείο που τη συνόδευε, είχε ως θεματική τον Εθνικό Κήπο και τους ανθρώπους που τον επισκέπτονται.

Δε θα προχωρήσουμε σε κριτική της ταινίας που πρώτευσε. Δε θα προχωρήσουμε σε θεωρίες συνομωσίας. Δε θα προχωρήσουμε σε καμία "καταγγελία".

Απλώς, θα αναφέρουμε ότι το τελικό αποτέλεσμα απετέλεσε αρνητική έκπληξη για το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που παρακολούθησαν το φεστιβάλ. Και φυσικά δεν μπορούμε παρά να σχολιάσουμε τη σωρεία άδειων καθισμάτων στις αίθουσες προβολής της ταινίας που κατέκτησε το βραβείο.

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΝΤΟΝΑ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ Η ΤΑΙΝΙΑ "Από τον Όλυμπο στο Έβερεστ" ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΤΗ ΔΕΧΘΕΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!!

Παύλο, γερά! Η δύναμή σου είναι οι άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουν στην προσπάθειά σου. Ό,τι είναι πραγματικά ουσιαστικό θα βρει το δρόμο για την κορυφή, το ξέρεις καλά άλλωστε...

ΕΡΜΑΙΑ ΤΩΝ MEDIA

Ο κυνικός θυμόσοφος, μας έστειλε το ακόλουθο κείμενο, το οποίο και δημοσιεύουμε. Το κείμενο εκφράζει την ειλικρινή απορία και αγανάκτηση ενός σκεπτόμενου πολίτη μπροστά στις εξόφθαλμες στρεβλώσεις που χαρακτηρίζουν τα media και δε διστάζει να μιλήσει επιτέλους έξω από τα δόντια για πράγματα που ενώ αιωρούνται ως αίσθηση, καλύπτοναι από δισταγμό στη δημοσίευση...

Από πού να αρχίσει κανείς. Μου είναι λίγο δύσκολο. Μόλις ακούω τις αυξήσεις της φετινής χρονιάς, δηλαδή 0+0=5,5%, για να θυμόμαστε και τον επίτιμο και να μην ξεχνιόμαστε, και πάλι λοιπόν ακούμε ότι οι έχοντες και κατέχοντες των off shore εταιριών την κάνανε, δεν θα πληρώσουν τίποτα.
Οι πέντε μεγαλύτερες τράπεζες παρουσίασαν κέρδη δυόμιση δις ευρώ πέρσι, και το κράτος στήριξε τους τραπεζίτες με 28 δις. Μια χώρα που ο πρώην υπερυπουργός της έχει off shore εταιρίες και γλιτώνει την φορολογία, δηλώνει ότι «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», ο πρώην υπουργός εργασίας της είχε ανασφάλιστους μετανάστες στη βίλα του που την ανέγειρε με άδεια αναψυκτηρίου, δις φοροδιαφεύγων, ο υπερυπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ και πραγματικός πρωθυπουργός αυτής της χώρας κατηγορείται για αυθαίρετο εξοχικό, μια πλειάδα υπουργών της, με μπροστάρη τον πρώην υπερυπουργό Μέσων Μασικής Εξημέρωσης και υπό την υψηλή εποπτεία του Βούδα πρωθυπουργού, εμπλέκονται σε ένα απίστευτο σκάνδαλο Βατοπεδίου χωρίς να τιμωρείται κανείς, λοιπόν όταν συμβαίνουν όλα αυτά δεν περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό να συμβεί. Πάλι θα την κάνουν. Πάλι θα επικρατήσει το απόλυτο νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό καθεστώς. Και τότε τι; Τι θα γίνει; Εξέγερση φίλοι μου. Και τότε τι κάνει το καθεστώς; Δουλεύει πυρετωδώς. Τι ακριβώς κάνει; Αφήνει τους κουκουλοφόρους να τα σπάνε και απλά περνάνε κατασταλτικά τρομοκρατικά άκρως αντιδημοκρατικά μέτρα.
Απλά τα πράγματα. Κι ο κόσμος τα χάφτει. Keep walking λοιπόν. Πάλι από την αρχή λοιπόν. ΝΔ 35% στις ευρωεκλογές. Μα είναι δυνατόν. Κι όμως είναι. Θα μου πείτε γιατί δεν αναφέρομαι στο ΠΑΣΟΚ; Γιατί αυτό που συμβαίνει τώρα νομίζω δεν έχει προηγούμενο, μια κοινή, κυνική διαπίστωση πολλών σκεπτόμενων ανθρώπων, αν και η απαρχή πολλών τωρινών δεινών έγιναν κατά την πρώην διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Πού στηρίζεται το καθεστώς; Ποιοι είναι οι μηχανισμοί που χαλιναγωγούν τα πλήθη; Μα φυσικά τα ΜΜΕ. Απλά το ξέρουμε, αλλά η τηλεόραση μας έχει γίνει δεύτερη φύση. Οι σταρ της είναι οι ήρωες της σημερινής εποχής. Δρουν με μαεστρία διδάσκοντας μαθήματα ψυχολογικής υποβολής. Ας κάτσει κάποιος να παρατηρήσει, λογικά σκεπτόμενος, νηφάλια και έξω από φανατισμούς, κάποια πράγματα που έχουν γίνει στον δημοσιογραφικό χώρο τα τελευταία χρόνια. Πραγματικά τι θα δει? Τι νομίζεται ότι θα δει?
Ας παρατηρήσουμε κάποιες τιβιπερσονες και μιντιοκράτορες λοιπόν.
-Ο κύριος Μεγατσανελε ή «εγώ δεν πάω μέγαρο θα μείνω με τον παίδαρο», υποστήριξε θερμά τον χοντρό στην ενδοσοσιαλιστική διαμάχη, και μετά την ήττα του χοντρού, από «σοσιαλιστής» έγινε νεοφιλελεύθερος καπιταλιστής , ότι είναι δηλαδή, με το πρωτοπαλίκαρό του, ασπρομάλλη εκδικητή ή «ο κύριος δεν σε πάω Γιωργάκη και δεν θα γίνεις ποτέ πρωθυπουργός».
-Ο κύριος «γεμάτος ψυχή» ή «ο βήμα» ανακάλυψε την μεγάλη προσωπικότητα στο πρόσωπο του απόφοιτου του Tuft’s Κωστάκη και τον στηρίζει αν και παραδοσιακά ήταν «σοσιαλιστής» και έγινε νεοφιλελεύθερος καπιταλιστής, ότι είναι δηλαδή κι αυτός.
-Ο κύριος «αληθινός» δημοσιογράφος όταν πρωτοέκδοσε την «αληθινή» εφημερίδα του στα φόρτε του Βατοπεδίου, τον Νοέμβριο περίπου, κατηγόρησε τον πεθερό του πρώην υπερυπουργού των off shore και του «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», ότι τα πήρε για το Βατοπέδι, αυτός με την σειρά του έστειλε εξώδικο και τι νομίζεται ότι έγινε τελικά; Πριν ένα μήνα περίπου, ο σε πλήρη απαξίωση «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» καλείται στην εκπομπή του «αληθινού» για να τον στηρίξει. Μιλάμε για πολύ γέλιο. Λέτε να ισχύει το εξώδικο του πεθερού ακόμα;
-Ο κύριος «Big Brother: μεγάλοι Έλληνες» ή «πράκτορας των δολοφόνων των αυτοχθόνων ινδιάνων της Αμερικής ή των λαών», όντας χρόνια megalicious και σοσιαλιστόμουτρο, ξαφνικά γίνεται διευθυντής στην έγκριτη δεξιά μεγαλοεφημερίδα του δεξιού εφοπλιστή που κατηγορούσε τον επίτιμο ότι τον χρηματοδοτούσε και μετά τα βρήκανε και όλα μέλι γάλα και ξανά προς τη δεξιά δόξα τραβάμε.
-Για τον κύριο «ζούγκλα» τον πιο απίστευτα κωλοτούμπα, τον αρχιερέα των μεγάλων αποκαλύψεων πλην της τελευταίας 5ετίας, τα λόγια είναι περιττά.
-Ο κύριος «ελληνική ολυμπιακή επιτροπή» ή ο «αυθαίρετος» ή ο «θα σε ρίξω που με έριξες», που τον γλύφουν σύσσωμοι όλοι οι πολιτικάντηδες πολιτικοί, και στις δίκες για τα αυθαίρετα που έχει καταδικαστεί πάνε και παρουσιάζονται σαν υπερασπιστές του πλειάδα σοσιαλιστών βουλευτών, χρησιμοποιεί τον κύριο «Τατιάνα» για να εκδικηθεί την κακιά δεξιά που του πήρε το ολυμπιακό παιχνιδάκι.
-Ο κύριος «ασφαλιστής» ή «καταδικασμένος γιατί έφαγε τα λεφτά του κοσμάκη εις την αλλοδαπήν», από υποστηρικτής της δεξιάς, ξεσκεπάζει το Βατοπέδι για να εκδικηθεί τον πρώην υπερυπουργό Μέσων Μασικής Εξημέρωσης και την κυρία του «έχω και τρεις βίλες, πάμε μια βόλτα», και τώρα τα ξαναγυρνάει.
-Ο κύριος σκάει από περιβάλλον ή «ο δεξιός ψάλτης», δεξιός ακριβοπληρωμένος δουλοπάροικος του δεξιού κατεστημένου και του «εμείς που δουλεύουμε και ταΐζουμε τους τεμπέληδες», και φυσικά δούλος του αφεντικού του εφοπλιστή που κατηγορούσε τον επίτιμο ότι τον χρηματοδοτούσε και μετά τα βρήκανε και όλα μέλι γάλα και ξανά προς τη δεξιά δόξα τραβάμε, ανακάλυψε το περιβάλλον και ότι φταίμε εμείς για τα χάλια μας, η νοοτροπία μας και η κακιά μας η μοίρα.
-Ο κύριος «αυριανός μαυροπρωτοσέλιδος» ή «δεν πληρώνω τον ΙΚΑ ποιος είναι αυτός ο ΙΚΑΣ, δε μι λες ε;» από μοναδικός υποστηρικτής του Αντρέα το 89 έγινε πολέμιος του κινέζου πρωθυπουργού μας που με τη σειρά του έβαζε το ΣΔΟΕ να τον κυνηγήσει, κατέληξε να είναι πραίτορας του Κωστάκη.
- και τέλος ο «εν Αθήναις» ή «κολομβιανός» ή «βγενό» ή «νονός» ή «zeitgeist» ή «Γκέμπελς», που έχει την δημοφιλέστερη εκπομπή ραδιοφώνου στην πρωτεύουσά μας την Μπογκοτά, από τον μεγαλύτερο υποστηρικτή του Κωστάκη έγινε ο μεγαλύτερος πολέμιός του και τώρα το παίζει δεξιός με αριστερές ανησυχίες, δεξιός Τσε των μίντια και πολέμιος των τραπεζών εκτός της τράπεζας του βγενό φυσικά.

Πραγματικά τι είδατε? Τι νομίζετε ότι είδατε?
Ο λαός δεν τα βλέπει όλα αυτά τα παραπάνω νομίζετε; Νομίζετε δεν τα βλέπουμε όλα αυτά; Φυσικά και τα βλέπουμε, φυσικά και τα συνειδητοποιούμε. Αλλά τελικά τι; ΝΔ 35%. Χρειαζόμαστε ψυχολόγο; Λέτε;
Όχι. Απλά είμαστε κότες. Είμαστε κότες γιατί δεν μπορούμε να απεμπλακούμε από το παρελθόν μας, ενώ είμαστε εργάτες στο εργοστάσιο που μας μειώσανε τις υπερωρίες συνεχίζουμε να ψηφίζουμε δεξιά λες και είμαστε καπιτάλες αφεντικά. Είμαστε κότες γιατί δεν μπορούμε να συμμετέχουμε πραγματικά, αληθινά σε συλλογικές διαδικασίες, αγώνες και θυσίες. Είμαστε κότες αντιδημοκράτες. Είμαστε κότες εγωιστές. Είμαστε κότες τεμπέληδες. Είμαστε κότες ραγιάδες. Είμαστε κότες ματαιόδοξοι και υπερόπτες.
Στο τέλος θα χάσουμε και ότι μας ξεχώριζε από τους άλλους.

Το φιλότιμο.

Ο ΚΥΝΙΚΟΣ ΘΥΜΟΣΟΦΟΣ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ 15/3/2009

Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΕΠΕΚΤΑΣΕΩΝ ΣΤΟ ΘΡΙΑΣΙΟ ΠΕΔΙΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΑΟΚΝΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ.

Στο πλαίσιο της δράσης της πέραν των δυναμικών κινητοποιήσεων προωθεί εκδηλώσεης ενημέρωσης, συμβάλλοντας στο δημόσιο διάλογο και στην κατάρρευση των προσπαθειώνυπονόμευσης των κοινωνικών αντιδράσεων.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΕ

Παραθέτω το ακόλουθο link, το οποίο αφορά σε συνέντευξη σιδηροδρομικού - συνδικαλιστή στη δημοσιογραφική ομάδα του tvxs.

http://www.tvxs.gr/v7104

Υπάρχουν σημαντικά επιχειρήματα, σχετικά με την απαξίωση του οργανισμού από την τακτική που έχει ακολουθήσει η πολιτεία.

Τα golden boys και οι σύμβουλοι τα τρώνε χοντρά και σε συνδυασμό με τα ανταγωνιστικά συμφέροντα ΚΤΕΛ και αεροπλάνων (τώρα έχουμε και τον κύριο Βγενόπουλο στους αιθέρες, μην ξεχνιέστε), οδηγούν τον ΟΣΕ στη διάλυση με μπόλικη ρητορική προς λαϊκή κατανάλωση.

(Το μόνο golden boy που έχει πιάσει το νόημα και δεν ενοχλεί κανέναν, είναι το παληκάρι στο Μέτσοβο, απέναντι από το Γιωργάρα - για τους μυημένους)

Ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας της ρήσης "ΣΠΕΥΔΕ ΒΡΑΔΕΩΣ"

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής χαρακτηρίζεται από την ταχύτητα σε διάφορες εκφάνσεις. Ας κάνουμε ένα σύντομο ταξίδι στη γρήγορη καθημερινή μας ζωή και ας ανακαλύψουμε τις ψυχολογικές, πνευματικές και κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις των επιταχυνόμενων ρυθμών της.

(Κατ' αρχήν να σημειώσουμε ότι το κείμενο αυτό είναι κατά βάση εμπειρικό, κάτι που μπορεί να θυμώσει το φίλο μας το Μωυσή, αλλά νομίζω ότι πολλά από όσα θα αναφερθούν αποτελούν γενικά παραδεκτές αλήθειες, που βασίζονται πέραν της εμπειρίας σε ένα θεωρητικό πλαίσιο)

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα επιτάχυνσης της καθημερινότητας μας, που μου έρχεται στο νου είναι η κατακόρυφη αύξηση των ταχυτήτων σύνδεσης στο διαδίκτυο.
Η επαφή μου με το σπορ του διαδικτύου ξεκίνησε ουσιαστικά στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου. Τότε στο σπίτι υπήρχε ένα ταπεινό, αργό internet, βασισμένο στην κλασική PSTN γραμμή και η βραδυπορούσα σύνδεση δε μας προκαλούσε καμία ιδιαίτερη εντύπωση. Στο Πολυτεχνείο, υπήρχε βέβαια ένα πανίσχυρο σύστημα, το οποίο μας φαινόταν διαστημικό. Λίγα χρόνια αργότερα, στο γραφείο, τοπθετήσαμε γραμμή ISDN και πραγματικά μας φάνηκε ότι η σύνδεση στο internet πέρασε σε νέα εποχή. Σε πολύ λίγο όμως, χάθηκε η μπάλα, κατά το κοινώς λεγόμενο. Ξεκίνησε η ιστορία της ευρυζωνικότητας και οι περισσότερες ιστοσελίδες άρχισαν σταδιακά να αγκομαχούν στην απλή σύνδεση. Έτσι το 2005, βάλαμε στο σπίτι για πρώτη φορά "γρήγορο internet", το οποίο φυσικά μας φάνηκε εξωπραγματικό και το οποίο είναι ακόμη πολύ εξυπηρετικό, αλλά βέβαια έχουν αρχίσει κάτι σχόλια του τύπου, "καλά γιατί δε βάζεις πιο γρήγορη ταχύτητα" και τέτοια.

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ: Το κηνύγι της ταχύτητας στο internet και η τεχνολογία των ευρυζωνικών δικτύων, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι βοήθησαν στο να γίνονται άμεσα και χωρίς κίνδυνο να μείνουν στη μέση, μία σειρά από χρήσιμες λειτουργίες στο διαδίκτυο και ώθησαν περαιτέρω τη διάχυση της πληροφορίας, αλλά:
- Τα άπειρα gigabytes μουσικής, ταινιών και βιβλίων που κατεβάσαμε με τις γρήγορες συνδέσεις, τελικώς τα αξιοποιήσαμε?
- Οι μεγάλες ταχύτητες, μήπως αύξησαν τις απαιτήσεις στις δουλειές μας και όλο και πιο πολλοί πελάτες ή αφεντικά απαντούν στην ερώτηση "πότε το θες?", λέγοντας "ΧΘΕΣ"?
- Μήπως βρήκαμε άλλο ένα ακόμη ανούσιο θέμα να συζητάμε και να ασχολούμαστε, αντί να βρούμε ουσιαστικό χρόνο για τους εαυτούς μας και τους ανθρώπους που αγαπάμε?

Τελικώς, η εμπειρία από την περίπτωση της αύξησης των ταχυτήτων του διαδικτύου, αποτελεί ένα μικρό παράδειγμα, το οποίο φανερώνει τα γενικότερα προβλήματα, που η ταχύτητα έχει επιφέρει στη ζωή μας.

Αντί να κηνυγάμε τη ζωή, χορεύουμε σε ένα φρενήρη ρυθμό, που αφαιρεί την ουσία από την καθημερινότητά μας. Τρέχουμε στη δουλειά, για να ικανοποιούνται τα αφεντικά, που επίσης τρέχουν και τελικώς οι εργαζόμενοι, τους οποίους πρεσάρουν γίνονται μη παραγωγικοί και στο τέλος επιβιώνουν μόνο τα πολύ μεγάλα αφεντικά. Τρέχουμε στην οικογένεια, για να προλάβουμε μία ατέρμονη σειρά υποχρεώσεων και για να καλύψουμε ανάγκες που πριν κάποια χρόνια δεν υπήρχαν και μας άφηναν στην ησυχία μας. Τρέχουμε για να διασκεδάσουμε, να φτάσουμε στο ραντεβού μας, να προλάβουμε πριν έρθει ο πολύς ο κόσμος, να μη χάσουμε την αρχή του έργου κ.ο.κ. Τρέχουμε στις διακοπές, να πιάσουμε καλό τραπέζι στο τβερνάκι δίπλα στη θάλασσα και καλή θέση στην παραλία. Τρέχουμε στις σχέσεις μας, να προλάβουμε να δούμε τον άνθρωπό μας, ανάμεσα σε διαλείμματα δουλειάς και κάποιας άλλης υποχρέωσης, απλώς για να πούμε ότι τελειώσαμε κι από αυτή τη δουλειά...Και το τρέξιμο δεν έχει τέλος

Και τι χάνουμε?
Χάνουμε την απόλαυση κάθε στιγμής που ζούμε
Χάνουμε την ηρεμία μας
Χάνουμε την ευεξία μας
Χάνουμε την πνευματική μας διάυγεια
Χάνουμε το χρόνο και τη νηφαλιότητα να σκεφτούμε
Χάνουμε την ευκαιρία να προσέξουμε ότι κάποια / κάποιος ενδιαφέρεται για μας
Χάνουμε το ρομαντισμό μας

Άρα λοιπόν: ΣΠΕΥΔΕ ΒΡΑΔΕΩΣ. Η κλασική αυτή ρήση τα λέει όλα. Αφ' ενός ΣΠΕΥΔΕ, δηλαδή μην είσαι μούχλας, μην είσαι τεμπέλης, να αντιδράς άμεσα και αποτελεσματικά στα ερεθίσματα, αλλά ΒΡΑΔΕΩΣ, χωρίς άγχος, χωρίς ανελέητο κυνηγητό, με ουσία, με νηφαλιότητα, με ηρεμία, απολαμβάνοντας και την πιο απλή διαδικασία.

Πιστεύω ότι πρέπει να αντιδράσουμε στην όλο και επιταχυνόμενη ζωή μας. Να σταματήσουμε να πέφτουμε θύματα των αγαθών που προσφέρει η ταχύτητα, γιατί τα αρνητικά αρχίζουν και συσσωρρεύονται επικίνδυνα. Οι ανθρώπινοι ρυθμοί ζωής, πρέπει να αποτελούν βασική μας διεκδίκηση στον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!!!!!!!!!

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ "ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ"

Γενικά σχόλια περί ΣΚΑΪ

Θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, κατ' αρχήν, ότι ο τηλεοπτικός σταθμός του ΣΚΑΪ διακρίνεται σαφώς από μία διαφορετική νοοτροπία σε σχέση με το μέσο όρο των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών. Προβάλλει μία μεγάλη γκάμα πραγματικά ποιοτικών εκπομπών και έχει ένα αρκετά σοβαρό δελτίο ειδήσεων χωρίς ηλίθιες κραυγές και ατελείωτες "παραθυράτες" συζητήσεις από τις οποίες δε βγαίνει άκρη. Αντίστοιχα και το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ διακρίνεται εδώ και χρόνια από μία συνεχή προσπάθεια ενημέρωσης και δράσης για πολλά θέματα. Αξιέπαινη είναι και η μεγάλη κινητοποίηση για τα περιβαλλοντικά προβλήματα.

Από την άλλη, όπως σε κάθε ιδιωτικό μέσο ενημέρωσης, είναι φανερό ότι τα επιχειρηματικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από το ΣΚΑΪ δεν είναι διόλου αθώα και υπάρχουν κατά τη διάρκεια της ιστορίας του σταθμού αρκετές ενδείξεις πολιτικού καιροσκοπισμού. Ενίοτε, μία ιδιαίτερη συμπάθεια σε νεοφιλελεύθερες προσεγγίσεις δεν μπορεί να κρυφτεί και επαναλαμβάνονται κάπου - κάπου αρκετά κλισέ που αρέσουν στους "νοικοκυραίους" και βρίσκουν σύμφωνο το συντηρητικό μεσαίο χώρο. Τέλος, η ενασχόληση με τα περιβαλλοντικά ζητήματα ορισμένες φορές χρήζει ευρύτερης προσέγγισης, η οποία καλόπιστα πιστεύουμε ότι λείπει λόγω της πολυπλοκότητας των ζητημάτων και της ελλιπούς ενημέρωσης και κατάρτισης ορισμένων δημοσιογράφων.

Η τηλεοπτική παραγωγή "ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ"

Μία από τις πλέον φιλόδοξες, αλλά και όπως αποδεικνύεται εμπορικά επιτυχημένες παραγωγές του ΣΚΑΪ είναι οι "Μεγάλοι Έλληνες". Σε άρθρο εφημερίδας, εντοπίσαμε τον όρο "INFOTAINMENT", ο οποίος ανταποκρίνεται με τον πλέον περιεκτικό τρόπ0 σε αυτού του είδους τις τηλεοπτικές παραγωγές. Είναι σαφές ότι, απέναντι στη σαπίλα πρωινών και απογευματινών χυδαίων κουτσομπολιών και lifestyle εκπομπών και απέναντι στα εμετικά talent shows, που έχουν τόση σχέση με την τέχνη όση η φασολάδα με τα φωτοβολταϊκά, παραγωγές που κινούν το ενδιαφέρον του κοινού διατηρώντας ένα σχετικά υψηλό επίπεδο είναι ευκταίο να υπάρχουν.

Συγκεκριμένα, η ενασχόληση με προσωπικότητες που έχουν σημαδέψει τα δρώμενα στην Ελλάδα, ως αρχική ιδέα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Μέσα από μία διαδικασία, που μπορεί να είναι και ψυχαγωγική, το κοινό έρχεται σε μία έστω μικρή επαφή με διάφορους περισσότερο ή λιγότερο σημαντικούς ανθρώπους και κλείνοντας την τηλεόραση του μένει και μία μικρή δόση χρήσιμων πληροφοριών, αντί για ιστορίες κλειδαρότρυπας και γεωμετρίας προκλητικών οπισθίων.

Από την άλλη, μπορούν να υπάρξουν σημαντικές ενστάσεις ως προς την ουσία της όλης διαδικασίας και του αν τελικά είναι ωφέλιμη ή απλώς δημιουργεί θόρυβο αλλά μιας κάποιας "ποιοτικής" χροιάς, σε σχέση με τα συνηθισμένα. Αρχικώς, καθένας που ενδιαφερόταν επέλεγε μεχρι πέντε πρόσωπα και έτσι σχηματίστηκε η λίστα με τους 100 μεγάλους Έλληνες. Η ελευθερία επιλογής έχει το θετικό ότι το τελικό αποτέλεσμα αποτυπώνει την αυθόρμητη επιλογή των συμμετεχόντων και εμπεριέχει στοιχεία από το θυμικό του καθενός. Όμως, η τσουβαληδόν, άναρχη επιλογή έχει το κακό ότι φτιάχτηκε μια λίστα με 100 προσωπικότητες παντελώς άσχετες μεταξύ τους με την τελική σειρά να δημιουργεί ερωτηματικά για το ποιος είναι πιο μεγάλος, ποιος είναι πραγματικά μεγάλος, τι έχει προσφέρει, πως συγκρίνεται η προσφορά του με κάποιον άλλον και λοιπές εύλογες απορίες.

Για παράδειγμα: Ανήκω στους οπαδούς και θιασώτες του Νίκου Γκάλη. Ήταν ένας μάγος του μπάσκετ και βοήθησε στο να γίνει το άθλημα δημοφιλές και να τραβήξει παιδιά στο χώρο του αθλητισμού, ενώ οι διακρίσεις της Ελλάδας στο χώρο του μπάσκετ από τον Γκάλη και μετά είναι συνεχείς. Όμως, ο Γκάλης ήταν ψηλότερα στη λίστα από τον Ευρυπίδη. Δημιουργείται λοιπόν μία εύλογη απορία: Καλά το έργο του Ευρυπίδη, το οποίο σημάδεψε την παγκόσμια τέχνη και σκέψη, ζυγίζεται από τον ελληνικό λαό λιγότερο από τα σπασίματα της μέσης του Γκάλη; Και εάν τελικώς θεωρήσουμε το ερώτημα παραπλανητικό και δεχθούμε ότι το θυμικό του λαού αποτελεί το ασφαλέστερο κριτήριο και έτσι ο Γκάλης σημαίνει για μας κάτι παραπάνω από τον Ευρυπίδη, τίθεται αμέσως το ερώτημα: ΟΚ, μήπως δε γίνεται να συγκρίνουμε καρπούζια με φασόλια;

Συνεπώς, ένα σημαντικό ζήτημα είναι ότι ο τρόπος επιλογής των 100 μεγάλων Ελλήνων αν και διευκολύνει την αποτύπωση της γνώμης των πολιτών ελεύθερα και συνυπολογίζει το συναίσθημα οδηγεί σε μία λίστα προσώπων με ανομοιογενή χαρακτηριστικά και παντελώς διαφορετική δράση.

Άρα, προκύπτει ένα κεντρικό ερώτημα, το οποίο συνοδεύει την όλη παραγωγή: Τι σημαίνει και τι είναι τελικά μεγάλος Έλληνας; Την απάντηση στο ερώτημα ουτε την ξέρω ακριβώς ουτε και θέλω να τη μάθω. Μεγάλος Έλληνας είναι για τον κάθε ένα κάτι διαφορετικό και κάθε άποψη είναι σεβαστή. Αλλά για να μη δημιουργηθεί μπάχαλο η όλη παραγωγή θα μπορούσε να διαφοροποιείται ως εξής:

Να υπάρχει μία σχετική κατηγοριοποίηση του τύπου:

1) Πολιτική - Ηγεσία - Στρατός

2) Επιστήμη - Γράμματα - Τέχνη

3) Αθλητισμός

Και μία ακόμη κατηγοριοποίηση σχετικά με το χρόνο δράσης των προσώπων. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν, παρά το ότι υπηρέτησαν την επιστήμη και οι δύο να συγκρίνουμε τον Αρχιμήδη με τον Καραθεοδωρή.

Συμπερασματικά, η προσπάθεια ανάδειξης του μεγαλύτερου Έλληνα μέσω της παραγωγής του ΣΚΑΪ, αν ξεπεράσουμε το αρχικό ιδεολογικό ερώτημα του αν έχει νόημα, έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

- Είναι μία ενδιαφέρουσα προσπάθεια καθιέρωσης του Infotainment

- Απέδειξε ότι η αρλούμπα που έχει καταστεί σημαία: "Η σαβούρα πουλάει", μπορεί να ανατραπεί και ότι μία παραγωγή με καλά ποιοτικά στοιχεία προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον και συζητήσεις

- Η τελική λίστα διακρίνεται από ανομοιογενή πρόσωπα με μη συγκρίσιμη δράση

- Η έννοια "όλων των εποχών" δεν έχει τελικώς κανένα νόημα

Και γιατί κόπτεσαι καπετάν - Νικόλα;

Όπως έχει γίνει κατανοητό, στο παρόν blog ασχολούμαστε με μία γκάμα θεμάτων και δεν αγνοούμε την επικαιρότητα ό,τι κι αν αφορά. Επιπλέον, παρά την κριτική που άσκησα στην παραγωγή, δηλώνω ξεκάθαρα ότι δεν μπορώ να είμαι τόσο εναλλακτικός και διανοούμενος, που να αρνηθώ να παρακολουθήσω την εκπομπή. Επίσης, η παραγωγή θεωρώ ότι έχει δημιουργήσει ενδιαφέρουσες συζητήσεις στις παρέες που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα.

Επειδή, λοιπόν, δεν είμαι και τόσο εναλλακτικός και μου αρέσει να ζω τα πράγματα όπως τα θέλω εγώ και χωρίς ταμπέλες, δηλώνω αντί επιλόγου ότι πήρα μέρος στην όλη διαδικασία. Στην παρούσα φάση επιλογής ανάμεσα στους δέκα, έχω να δηλώσω ότι πλην Κωνσταντίνου Καραμανλή, θεωρώ τους υπόλοιπους εννιά πολύ σημαντικούς. Αν με ρωτήσετε μάλλον ο πιο σπουδαίος είναι ο Αριστοτέλης, διότι έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης επιστήμης και λογικής σκέψης, συνεπώς συνετέλεσε καίρια στη διαμόρφωση του κόσμου μας. Τελικώς, όμως θα στηρίξω Κολοκοτρώνη. Κι αυτό γιατί θέλω ο "μεγαλύτερος Έλληνας" να διακρίνεται από μία μίξη πολιτισμικών στοιχείων, τα οποία και συνθέτουν την Ελλάδα, όπως όλοι την αγαπάμε. Επίσης θέλω ο μεγαλύτερος Έλληνας να είναι μάγκας και μαχητής για την ελευθερία και όχι μαχητής για την επέκταση - όπως ο κατά τα άλλα πολύ σημαντικός Μέγας Αλέξανδρος.

Τέλος σας υπενθυμίζω μία ρήση του Γέρου του Μοριά, που αφιερώνεται εξαιρετικά σε όσους από τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους, τους επιχειρηματίες και λοιπούς ευγενείς χαρακτηρίζονται από ανικανότητα, διαφθορά, ασχετοσύνη και γελοιότητα.

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ