ΤΟ ΝΑΙ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΟΛΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

Προς την εφημερίδα "Ευρυτανικά Νέα"

Από το ακριτικό Καστελόριζο ο πρώην πρωθυπουργός (ΓΑΠ) διαβεβαίωνε το ελληνικό λαό ότι η ένταξη της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ, μετά από θυσίες θα μας οδηγούσε στην Ιθάκη. Μάλιστα, δήλωνε ότι η πορεία είναι γνωστή, τα νερά χαρτογραφημένα.

Τώρα πια, που ειδικοί στα οικονομικά με διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές (π.χ. Κρούγκμαν, Ρουμπινί, Βαρουφάκης, Λαπαβίτσας) κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία της Ελλάδας, αποδεικνύεται ότι όχι απλώς τα νερά δεν ήταν χαρτογραφημένα, αλλά μετά το μνημόνιο 2 αρχίζουν και χαλάνε ζωτικά συστήματα του πλοίου...

Στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε μια απάντηση στη συνέντευξη του βουλευτή κ. Καρανίκα, ώστε να γίνουν σαφείς οι πραγματικές συνέπειες των τελευταίων εξελίξεων στην αγαπημένη μας Ευρυτανία.

Ο κ. Καρανίκας, με βάση τη συνέντευξη πιστεύει πως:

- Η ψήφιση του μνημονίου ήταν επί της ουσίας μονόδρομος, προκειμένου η χώρα να μην οδηγηθεί στην πλήρη κατάρρευση.

- Το μνημόνιο 1 είναι αμφίβολο αν απέτυχε αυτό καθ'αυτό ή αν ήταν πλημμελής η εφαρμογή του

- Οι ελληνικές κυβερνήσει πρέπει να βρουν λύσεις στην κατεύθυνση αποπληρωμής των δανειστών της

- Χρειάζεται ένα πακέτο ανάπτυξης, το οποίο δεν είναι δουλειά του Μνημονίου και κάποιος Βέλγος πρέσβης θα προτείνει στο Eurogroup ότι πρέπει να προωθηθεί...

- Πρέπει να γίνουν εκλογές και μάλιστα σχετικά σύντομα

Επίσης ο κ. Καρανίκας απευθύνθηκε στους κ. Στουρνάρα και Κορλίρα, ώστε να έχει μια γνώμη από ειδικούς.

Τέλος, γίνεται αναφορά σε έργα που δρομολογούνται στην Ευρυτανία, αλλά δεν αναφέρεται άμεσα η εκτιμώμενη επίδραση του μνημονίου 2 στην περιοχή.

Όσο το δυνατόν πιο περιεκτικά και χωρίς φλυαρίες, θα πρέπει να απαντήσουμε στον κ. Καρανίκα και όσους πιστεύουν ότι έπραξε το σωστό τα ακόλουθα:

1) Οι ειδικοί τους οποίους ο βουλευτής συμβουλεύτηκε έχουν συγκεκριμένες τοποθετήσεις και θέσεις και θεωρούν αδιανόητη τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας προς τους δανειστές. Βέβαια, το Διεθνές Δίκαιο, η διεθνής βιβλιογραφία, πλειάδα οικονομολόγων (μερικοί από τους οποίους αναφέρθηκαν παραπάνω), Έλληνες και ξένοι διανοούμενοι και πολιτικοί (συγγνώμη, αλλά στη δημοκρατία υπάρχει πολυφωνία) υποστηρίζουν ότι μια χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης μπορεί να σταματήσει να πληρώνει τους δανειστές της, ώστε να μην καταρρεύσει και να μην κινδυνεύσει ο λαός. Υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο και σε καμία περίπτωση δεν ισχύουν τα τρομοκρατικά διλήμματα που ετέθησαν από τον πρωθυπουργό στον ελληνικό λαό και τη Βουλή. Μάλιστα, όσοι υποστηρίζουν τη μονομερή στάση πληρωμών δεν είναι όλοι δραχμολάγνοι και εαμοβούλγαροι, αλλά πολλοί από αυτούς είναι ευρωπαϊστές και φιλελεύθεροι.

2) Οι ίδιοι οι δανειστές μας, κάθε τόσο, προβαίνουν σε αμφισωητήσεις της αποτελεσματικότητας των μέτρων που λαμβάνονται. Αυτό σημαίνει παταγώδη αποτυχία του μνημονίου 1, ασχέτως της ανικανότητας των ελληνικών κυβερνήσεων. Το πιο χαρακτηριστικό και αναμφισβήτητο είναι το εξής: ΠΩΣ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨΕΙ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΟΤΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΥΦΕΣΗ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΕΨΕΩΝ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2 ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΩΝ, ΑΡΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΦΕΣΗ; Στοιχειώδης οικονομική θεωρία, που ανάγεται σε απλές προσθαφαιρέσεις. Η Ελλάδα ΠΟΤΕ, με την υφιστάμενη πολιτική δε θα αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα. Ο κ. Καρανίκας, βέβαια, δεν οφείλει να απολογηθεί για την παράνοια της ΕΕ και του ΔΝΤ, οφείλει όμως να κάνει τις ανωτέρω στοιχειώδεις ερωτήσεις στον κ. Στουρνάρα που υποτίθεται είναι ειδικός.

3) Κανένα πακέτο ανάπτυξης δεν προβλέπεται για την Ελλάδα. Ο Βέλγος πρέσβης, πρφανώς, δεν μπορεί να βοηθήσει στην κατεύθυνση αυτήν. Αν είναι δυνατόν να ακούμε τέτοια πράγματα...Επιπλέον, η όλη κατάσταση συνεχίζει να μην έχει πολιτική νομιμοποίηση, αφοί οι εκλογές που θέλει ο κ. Καρανίκας να γίνουν έχουν αναβληθεί επ' αόριστον στη βάση ενός υπερ-εθνικού ολοκληρωτισμού.

4) Και πάμε και σε κάτι ειδικού ενδιαφέροντος για την Ευρυτανία:

ΠΟΙΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΝΗΜΝΙΟ 2;

- Βασικός μοχλός ανάπτυξης του νομού είναι ο τουρισμός και δευτερευόντως (η ύφεση έχει κάμψει τις κοινωνικές αντιδράσεις) οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας - ΑΠΕ. Αφού με τις προβλέψεις το μνημονίου θα έχουμε τουλάχιστον άλλο ένα χρόνο ύφεση, ο τουρισμός (που στην Ευρυτανία δεν αποτελείται από αλλοδαπούς επισκέπτες) θα έχει προφανώς πτώση. Ήδη η πτώση στην τουριστική κίνηση έχει επηρεάσει αρνητικά το νομό. Όσο για τις ΑΠΕ η ανάπτυξή τους τίθεται σε μεγάλο κίνδυνο, αφού λόγω της ύφεσης αναμένεται μεγάλη μείωση στα feed in tarifs (τιμές αγοράς της ενέργειας), άρα ανάλογη μείωση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Ήδη στην Ισπανία (που βρίσκεται σε κρίση) η ανάπτυξη των ΑΠΕ πάγωσε με κυβερνητική απόφαση.

- Με φιλότιμες προσπάθειες της τοπικής αυτοδιοίκησης έχουμε στην Ευρυτανία μεγάλη απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ. Πώς θα μετουσιωθούν τα έργα υποδομής σε αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας, σε έναν ορεινό απομονωμένο νομό, όταν στη χώρα θα εντείνεται η ύφεση; Η απάντηση είναι ήδη γνωστή από παραδείγματα του παρελθόντος: Πανάκριβα έργα και υποδομές σε αχρηστία σε ρόλο φαντασμάτων

- Τα έργα του ΕΣΠΑ μπορούν να αναπληρώσουν τη διάλυση του κοινωνικού κράτους; Ήδη καταφθάνουν νέα για κλείσιμο σχολικών μονάδων, το νοσοκομείο δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα διατηρηθεί και άλλα ευχάριστα. Όμως, ένας νομός με τα χαρακτηριστικά της Ευρυτανίας, χωρίς κοινωνικές δομές κινδυνεύει. Οι νέες θέσεις εργασίες από τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αποτελούν εφήμερο φάρμακο (καλύτερα παραισθησιογόνο), αφού έχουν ημερομηνία λήξης και σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζουν τα ρήγματα στην κοινωνική συνοχή.

- Αφού στα μεγάλα αστικά κέντρα οι ευκαιρίες απασχόλησης νέων επιστημόνων είναι ελάχιστες (και το μνημόνιο 2 με υφεσιακά μέτρα θα τις περιορίσει κι άλλο), στην Ευρυτανία οι νέοι επιστήμονες δεν έχουν καμιά ελπίδα. Πάλι πίσω, λοιπόν, στη δεκαετία του 50 και του 60, αφαίμαξη του τόπου από νέους και ειδικότερα νέους υψηλής εξειδίκευσης. Άρα, υποβάθμιση του έμψυχου δυναμικού του νομού και να δούμε πότε θα αρχίσει η ανάκαμψη...

Δε θα επεκταθούμε περισσότερο. Μπορούν να γίνουν πολλές και περισσότερο τεκμηριωμένες αναλύσεις. Αλλά, το κεντρικό νόημα είναι ένα:

Η ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΥΗ ΥΦΕΣΗ ΕΧΕΙ ΩΣ ΒΑΣΙΚΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΙΣ ΟΡΕΙΝΕΣ, ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ.

Ευχαριστούμε λοιπόν τον κ. Καρανίκα και τους υπόλοιπους 198 βουλευτές που έσωσαν τον τόπο μας.

ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΩ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Κι έρχεται η στιγμή για ν' αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις...

Και αποφάσισα:

- Εμείς που χάσαμε τις ελπίδες μας από της "μεταπολίτευσης τη χαμένη γενιά", ήρθε η ώρα να γράψουμε το δικό μας μικρό κομμάτι στην ιστορία

- Το κομμάτι αυτό δεν μπορεί να είναι μια trendy, απολιτίκ, αποχαυνωτική απάθεια

- Η δική μας ιστορία πρέπει να είναι μια δυναμική απάντηση στη σαπίλα που κάθε ώρα που περνάει μολύνει άλλο ένα ζωτικό κομμάτι της κοινωνίας

- Κεντρικό αίτημα μας να είναι: "Θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, να έχουμε όνειρα και να μη νιώθουμε ενοχές όταν γελάμε"

Με ποιους θα πάω;

- Με τους φίλους που, που εδώ και λίγα χρόνια, μας έχουν κάνει να σκεφτόμαστε κάθε απίθανο σενάριο για τη ζωή μας, εκτός από το στοιχειώδες και φυσιολογικό: ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΖΩΗΣ

- Με τους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν με το κεφάλι ψηλά και να μη μετρατραπούν σε κωπηλάτες σε γαλέρα

- Με όσους πιστεύουν ότι η συλλογικότητα είναι βαθιά ανθρώπινη αξία, σε αντίθεση με την ανταγωνιστικότητα την οποία έχουν αναγάγει σε απόλυτο στόχο οι εξουσιαστές και το κεφάλαιο

- Με όσους έχουν στην ψυχή τους την ανάμνηση ενός γλυκού του κουταλιού κάτω από ένα πλατάνι και δεν ψήνονται να πάνε με το ζόρι μετανάστες

- Με όσους σταμάτησαν να τρώνε την παραμύθα που επιμελώς εδώ και πολλά χρόνια τους σερβίρουν οι δημοσιογράφοι στα δελτία των οκτώ.

Και ποιους θα αφήσω;

- Αυτούς που ακόμη νιώθουν ενοχές γιατί τους το 'πε ο Πάγκαλος

- Αυτούς που λένε "και τι να κάνουμε; πρέπει να σωθεί η χώρα"

- Τα κομματόσκυλα κάθε απόχρωσης, που ο καθένας με τον τρόπο του εκμαύλισε το λαό και πρόδωσε ιδέες και κινήματα

- Όσους έγιναν πολύ "ψύχραιμοι" και πιστεύουν ότι οι πορείες και οι διαμαρτυρίες είναι ξεπερασμένες

Θα είναι ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο, λοιπόν. Ας θυμηθούμε πόσο όμορφα νιώσαμε το καλοκαίρι όταν το Σύνταγμα γέμισε κόσμο, αυθόρμητα. Ας μην αφήσουμε τους κρατικούς μηχανισμούς να καταστείλουν, ξανά, βίαια την οργή μας.

ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΧΩΡΑ

Υ.Γ. Κάποια λίγα χρόνια πριν, η επίπλαστη Πασοκική ευημερία, μας είχε φτάσει στο σημείο να απαρνηθούμε τα χαρακτηριστικά της κουλτούρας μας και να μετατρέψουμε το χαλαρό, απαραίτητο για την κοινωνικοποίηση ελληνικό Σαββατοκύριακο, σε trendy, θορυβώδες ΣΚ. Αν δεν έβγαινες το Σάββατο το βράδυ, αν δεν έκανες μια εκδρομή στην Αράχωβα ή στη Μύκονο, το weekend δεν είχε νόημα. Ευτυχώς, ένα από τα βασικά θύματα της κρίσης είναι to lifestyle. Ελπίζω ότι πολλοί από εμάς κατανοούν, πια, ότι το να περάσεις ένα "ΣΚ" όχι ανάμεσα σε glamour-άτους νεόπλουτους, αλλά ανάμεσα σε ανθρώπους που κατεβαίνουν στο δρόμο γιατί διεκδικούν το μέλλον τους, είναι η μεγαλύτερη χαρά που μπορεί να σου προσφέρουν οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Η ενέργεια και η ενεργειακή πολιτική δεν είναι εξωτικά ζητήματα, αλλά παράγοντες άμεσα συνυφασμένοι με την καθημερινότητα και το επίπεδο ζωής μας. Όμως, κυρίαρχο ρόλο σε σχέση με την ενημέρωση του πολίτη για τα ζητήματα της ενέργειας διεκδικεί συγκεκριμένος ραδιοτηλεοπτικός σταθμός, ο οποίος στηρίζει μια συγκεκριμένη γραμμή, που συνίσταται στα ακόλουθα:

1) Το μονοπώλιο της ΔΕΗ πρέπει να σπάσει, για να μειωθούν οι τιμές του ρεύματος, να απελευθερωθεί η αγορά, για να γίνουμε Ευρώπη βρε αδερφέ... (μέσω των περίφημων μεταρρυθμίσεων)

2) Οι ανεμογεννήτριες, τα φωτοβολταϊκά και οι άλλες ανανεώσιμες τεχνολογίες (ΑΠΕ) θα σώσουν τον κόσμο και το απαίσιο κράτος (και η ΔΕΗ - πάντα) με τη γραφειοκρατία του εμποδίζει την ανάπτυυξή τους - τη στιγμή που πολλοί τίμιοι επενδυτές θέλουν να ρίξουν τα λεφτά τους στις ΑΠΕ

Επειδή, όμως, ο κόσμος και η πραγματικότητα διαφέρουν από την προπαγάνδα που πλασάρουν ορισμένα μέσα, είναι καλό να δώσουμε μερικές χρήσιμες διευκρινίσεις και πληροφορίες για τα ενεργειακά ζητήματα.

Αφορμή για όσα γράφονται αποτελεί ένας τρομακτικός αριθμός: 164. Αυτός ήταν ο αριθμός των θυμάτων της κακοκαιρίας στην Ανατολική Ευρώπη (μέχρι το μεσημέρι της 3/2/2012).

Απ' ό,τι μαθαίνουμε οι νεκροί δεν ήταν στο σύνολό τους άστεγοι. Επιπλέον, υπάρχουν πληροφορίες για τουλάχιστον ένα θύμα - μη άστεγο στην Ελλάδα από το κρύο. Τα τραγικά αυτά γεγονότα συνδέονται με την οικονομική αδυναμία πολλών ανθρώπων να προμηθευτούν τα απαραίτητα καύσιμα για να καλύψουν τη στοιχειώδη ανάγκη θέρμανσης του χώρου κατοικίας τους.

Τέτοιου είδους τραγικά φαινόμενα αποτελούν απότοκο του φαινομένου της ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ. Έτσι ορίστηκε πριν κάμποσα χρόνια στη Μεγάλη Βρετανία, η αδυναμία ενός νοικοκυριού να προμηθευτεί επαρκή καύσιμα για θέρμανση, σε τιμές που μπορεί να αντέξει ο ετήσιος προϋπολογισμός του.

Πριν λίγα χρόνια φάνταζε υπερβολική η εκτίμηση του ΟΗΕ ότι εάν δεν υπάρξουν κινήσεις στην κατεύθυνση αντιμετώπισης της ενεργειακής φτώχειας, τα θύματά της θα είναι μέχρι το 2030 περισσότερα από τα θύματα του AIDS και της μαλάρια. Κι όμως, γεγονότα, όπως αυτά του φετεινού χειμώνα, φαίνεται να επιβεβαιώνουν τέτοιου είδους απαισιόδοξες προβλέψεις.

Οι αυξήσεις στις τιμές των καυσίμων και η συρρίκνωση των εισοδημάτων που ακολουθούν τη σοβούσα οικονομική κρίση επιτείνουν το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας. Άλλωστε, πολλοί από εμάς - ευτυχώς - δεν αντιμετώπισαν το φάσμα της επικίνδυνης κατάψυξης, αλλά οπωσδήποτε βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, όταν είδαν πόσα χρήματα χρειάζονται για αγορά πετρελαίου θέρμανσης.

Προς πληροφόρηση των ΜΜΕ που αναφέρθηκαν στην αρχή, των καθοδηγητών και των ακολούθων τους, συστήνουμε μια γρήγορη ματιά στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία, η οποία επιβεβαιώνει ότι η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας στην Ευρώπη δεν έχει οδηγήσει σε μείωση της τιμής των ενεργειακών προϊόντων. Αντίθετα, η ίδια η Ε.Ε. έχει συστήσει ομάδες εργασίας για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας, που όπως η ίδια παραδέχεται έχει ενταθεί στην Ευρώπη, εν μέσω όλο και μεγαλύτερης απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας.

Τι άλλο μπορεί να συντελέσει στην αύξηση της ενεργειακής φτώχειας; Η συνέχιση του υφιστάμενου μοντέλου ανάπτυξης των ΑΠΕ. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως αναπτύσσονται οι ΑΠΕ στην Ελλάδα και διεθνώς. Μεγάλοι ιδιώτες επενδυτές πιέζουν, ώστε να απελευθερωθεί η αγορά ενέργειας και να μπορούν να φτιάξουν τις δικές τους μονάδες παραγωγής. Έπειτα, η πίστη στην ελεύθερη αγορά σταματάει και ζητείται από τα κράτη να ενισχύσουν (και με επιδοτήσεις στο κόστος εγκατάστασης και με ιδιαίτερα υψηλές τιμές αγοράς της παραγόμενης ενέργειας) αφειδώς τις επενδύσεις σε ΑΠΕ. Έτσι, κάποιοι πραγματοποιούν επενδύσεις μηδενικού επενδυτικού ρίσκου με εγγυημένα κέρδη και ταυτόχρονα συμβάλλουν στην άνοδο των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος. Το τελευταίο συμβαίνει, επειδή η παραγόμενη ενέργεια διοχετεύεται στο σύστημα με τιμές διπλάσιες και τριπλάσιες από την ενέργεια που παράγεται από ορυκτά καύσιμα.

Απαντήσεις στα παραπάνω; Απλές αλλά και δύσκολες στην εφαρμογή τους σε ένα περιβάλλον χυδαίας κυριαρχίας της αγοράς:

- Προτεραιότητα έχει η διασφάλιση των κοινωνικών κατακτήσεων (ενεργειακή επάρκεια) και όχι τα αμφίβολα ιδεολογήματα, όπως η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας

- Ανάπτυξη των ΑΠΕ και προστασία του περιβάλλοντος όχι σε βάρος της ζωής των ανθρώπων και όχι προς όφελος της τσέπης ορισμένων επιτήδειων

- Ανάπτυξη των ΑΠΕ με κρατικές επενδύσεις, χωρίς απαιτήσεις ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας

Η "ορθολογική" πολιτική της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας το μόνο που εγγυάται είναι η ένταση φαινομένων, όπως οι απώλειες ανθρώπινων ζωών που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες. Ας μην αφήσουμε άλλη μια μορφή φτώχειας, την ενεργειακή να ριζώσει βαθιά στην κοινωνική πραγματικότητα.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΖΩΝΤΑΝΕΜΑ

Σύντομα και πάλι κοντά σας. Οι στιγμές είναι δύσκολες, ας προσπαθούμε τουλάχιστον να μοιραζόμαστε τις απόψεις μας, άλλωστε, αν έστω μια σκέψη, είναι καλή και ενδιαφέρουσα θα ακούσω τη γιαγιά:

"Η γιαγιά έλεγε ότι όταν βρίσκεις κάτι που αξίζει, το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να το μοιράζεσαι με τους άλλους. Έτσι, το καλό εξαπλώνεται και δεν ξέρεις που μπορεί να φτάσει"

Η εκπαίδευση του μικρού δέντρου, Φόρεστ Κάρτερ

ΛΙΓΗ ΠΟΙΗΣΗ, ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΑΝΑΣΑ

Οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν με αμείωτους ρυθμούς. Η πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών περιείχε αρκετά σημαντικά μηνύματα. Από την άλλη οι φίλοι μας και δανειστές μας ακόμη παίζουν με τους αριθμούς σε βάρος των ανθρώπων και με τη συνεχή αναθεώρηση του ελείμματος ζητάνε κι άλλες θυσίες.

Ε, πριν συνεχίσουμε σε πολιτικές αναλύσεις, πρέπει να γίνει ένα διάλειμμα, να πάρουμε μιαν ανάσα, έτσι για την ψυχική μας ισορροπία.

Πάμε λοιπόν σε ένα ποίημα του Νίκου Καβαδία, του μεγάλου αυτού δημιουργού, που δεν υπήρξε απλώς ο ποιητής της θάλασσας και των ταξιδιών, αλλά ένας εμπνευσμένος, ευαίσθητος εικονοπλάστης, με συχνά έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς.

Παραλληλισμοί (από τη συλλογή "Μαραμπού")

Τρία πράγματα στον κόσμο αυτό, πολύ να μοιάζουν είδα.
Τα ολόλευκα μα πένθιμα σχολεία των Δυτικών,
των φορτηγών οι βρώμικες σκοτεινιασμένες πλώρες
και οι κατοικίες των κοινών, χαμένων γυναικών.

Έχουνε μια παράξενη συγγένεια και τα τρία
παρ' όλη τη μεγάλη τους στο βάθος διαφορά,
μα μεταξύ τους μοιάζουνε πολύ, γιατί τους λείπει
η κίνηση, η άνεση του χώρου και η χαρά.


8 στίχοι ικανοί να γεννήσουν πολλές στιγμές δημιουργικής σκέψης και αισθητικής απόλαυσης

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Γιατί οι εκλογές είναι κατ’ εξοχήν πολιτικές και όχι αυτοδιοικητικές

Η κυβέρνηση πρόβαλε μέχρι πρότινος σθεναρά την άποψη ότι στις εκλογές της 7^ης Νοεμβρίου, οι πολίτες αποφασίζουν για το ποιοι θα διοικούν τις τοπικές κοινωνίες, συνεπώς τα κριτήρια των εκλογών είναι αυτοδιοικητικά και μόνον. Αυτό κατέρρευσε για δύο λόγους. Πρώτον, από τη στιγμή που τα κόμματα δίνουν «χρίσματα» στους υποψηφίους, αμέσως το παιχνίδι πολιτικοποιείται. Δεύτερον, οι αρμοδιότητες των περιφεριεαρχών είναι τόσο διευρυμένες (βλέπε Ν. 3852/2010), που δεν είναι δυνατόν να ψηφίζει ο κόσμος με κριτήρια του τύπου, «δεν έχουμε παιδική χαρά» και «έχει σκουπίδια στο δρόμο». Οι περιφερειάρχες είναι στην κυριολεξία μικροί πρωθυπουργοί, με αρμοδιότητες που φτάνουν μέχρι την απευθείας διαπραγμάτευση με την Ε.Ε. για αναπτυξιακά προγράμματα και οι οποίες αλλάζουν τη δομή της χώρας και οδηγούν σε ένα υβριδικό σύστημα διοίκησης που είναι πάντρεμα του κλασικού ελληνικού μοντέλου διοίκησης με το γερμανικό. Ουσιαστικά οι 13 περιφέρειες που δημιουργούνται έχουν χαρακτηριστικά γερμανικών ομόσπονδων κρατιδίων, όπου το περιφερειακό συμβούλιο αποτελεί ένα μίνι – κοινοβούλιο. Συνεπώς, είναι μοιραίο να πολιτικοποιηθούν οι εκλογές. Επιπλέον, είναι πασιφανές ότι οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να συμφωνεί πάνω σε ένα κοινό «αυτοδιοικητικό» πλαίσιο. Δηλαδή, όλοι θέλουν να υπάρχουν πλήρεις υποδομές, καθαριότητα, περισσότερο πράσινο κ.ο.κ. Το ζήτημα είναι ποια θέση παίρνουν οι τοπικοί άρχοντες στα γενικότερα πολιτικά ζητήματα και με ποιο τρόπο και ποια προοπτική θα διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής για τους κατοίκους των περιοχών τους. Παράδειγμα: Όλοι θέλουμε περισσότερο πράσινο και ελεύθερους χώρους. Ποιος δήμαρχος όμως είναι αρκετά έτοιμος και ικανός να στηρίξει τα κινήματα των πολιτών που διεκδικούν το χώρο και να μην υποκύψει στις πιέσεις των συμφερόντων, προβαίνοντας μόνο σε κυριλέ, πανάκριβες αναπλάσεις και συμπράξεις δημόσιο – ιδιωτικού τομέα;

Εξ’ άλλου δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι απαραίτητα κακή η πολιτικοποίηση των εκλογών, αφού π.χ. στη Γερμανία έγιναν τοπικές εκλογές στη Ρηνανία – Βεστφαλία και μία υφήλιος ασχολιόταν με το αν θα κερδίσει το SPD ή η Μέρκελ, χωρίς οι Γερμανοί να έχουν ενοχές για την ακραία κομματικοποίηση των εκλογών τους.

Σε επίπεδο τακτικής ο Παπανδρέου έχασε, γιατί σύρθηκε στην πολιτικοποίηση των εκλογών από το Σαμαρά, ο οποίος (χωρίς σαφές σχέδιο είναι αλήθεια) εξ’ αρχής έβαλε το δίλημμα ότι οι εκλογές αποτελούν δημοψήφισμα περί έγκρισης ή μη της κυβερνητικής πολιτικής, που βασίζεται στην υιοθέτηση του περίφημου μνημονίου με ΔΝΤ και ΕΕ. Και βέβαια, τώρα, δε διστάζει να μας εκβιάζει πως αν δεν ψηφίσουμε Πασόκους, θα κάνει βουλευτικές εκλογές, με προφανές σχέδιο κυβέρνηση συνεργασίας για πορεία προς δουλική αναδιάρθρωση του χρέους.

Καλός ή κακός ο Καλλικράτης;

Είναι προφανές ότι η τοπική αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα έχει αρκετές αδυναμίες και σε πολλές περιπτώσεις οι τοπικοί άρχοντες είναι ηγήτορες διαπλεκόμενων συμφερόντων και λαμογιάς. Βέβαια, δεν έχω καταλάβει γιατί δεν υπάρχει ένας αυστηρός μηχανισμός ελέγχου των πράξεων των δημάρχων. ‘Η κάτι άλλο που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί κάνουν δεκαετίες να εκδικάσουν υποθέσεις διαφθοράς της τοπικής αυτοδιοίκησης που πηγαίνουν στη δικαιοσύνη από το γενικό επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης. Συνεπώς, η ευθύνη της κεντρικής εξουσίας για τα προβλήματα της αντίστοιχης τοπικής είναι σαφής.

Με πρόσχημα, λοιπόν, την πάταξη της διαφθοράς και το σπάσιμο των μεγάλων εκλογικών περιφερειών (Ένας ή δύο καλλικρατικοί δήμοι θα αποτελούν μονοεδρικές περιφέρειες) γίνεται μία σαρωτική μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση που διαφημίζεται ως επανάσταση για την Ελλάδα.

Όμως

• Μία υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων σε 13 περιφερειάρχες
• Μία αντίστοιχη υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων σε μεγάλους δήμους (μέχρι υγεία και παιδεία θα ελέγχονται από τους δήμους και όχι από το κράτος)
• Μία απομάκρυνση της εξουσίας από τις τοπικές κοινωνίες (στην ορεινή Ελλάδα ή στα νησιά η ύπαρξη ενός δημαρχείου ή μιας υπηρεσίας δρα ευεργετικά οικονομικά και ψυχολογικά, αφού κανείς δε φρόντισε να δώσει μια αναπτυξιακή πνοή στην ύπαιθρο και κατάργηση του αποκεντρωμένου μοντέλου διοίκησης επί της ουσίας

Μπορούν να αποτελέσουν νέα αναπτυξιακή ευκαιρία;

Προσωπικά πιστεύω πως όχι και ελπίζω να διαψευστώ. Αλλά η επαφή μου με δημάρχους στην Ήπειρο, με σημαντικό έργο στην περιοχή τους, μάλλον με κάνει να πιστεύω ότι θα διαψευστούν όσοι πιστεύουν το αντίθετο (ακόμη και μεγάλη μερίδα της αριστεράς) και δυστυχώς θα έχουμε ένα νέο κύμα αστικοποίησης.

Συσχέτιση του Καλλικράτη και των εκλογών με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση της χώρας

Αρνητικό δεδομένο πάνω στο οποίο κινούνται όλα τα υπόλοιπα: Η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά υπό ξένη κυριαρχία, αφού το περίφημο μνημόνιο (άρα οι δανειστές μας) ελέγχουν τα πάντα. Ακραίο παράδειγμα είναι ότι στο μνημόνιο αναφέρεται ότι θα πρέπει να επικαιροποιηθεί ο κανονισμός μεταλλευτικών και λατομικών δραστηριοτήτων…!!!

Γιατί είμαστε στην κατάσταση αυτή;

Συστηματικά τα ΜΜΕ προσπαθούν εδώ και ένα χρόνο να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από αυτό που ζούμε σήμερα, σπρώχνοντας έτσι σκανδαλωδώς τις κυβερνητικές επιλογές. Το βασικό επιχείρημα είναι ότι οι Έλληνες είναι απείθαρχοι και διεφθαρμένοι και ότι οδήγησαν όλοι μαζί της χώρα τους στην οικονομική καταστροφή. Δεν παράγουν και απλώς καταναλώνουν και η λύση είναι να τους κόψουμε τους μισθούς και να επιβάλλουμε ένα σκληρότερο οικονομικό μοντέλο.

Αλλά, ποια είναι τελικά η αλήθεια;

Κατ’ αρχήν η μεγάλη αλήθεια είναι ότι τα όσα λέγονται στην παραπάνω παράγραφο είναι ψέμα

Ελάχιστοι αναλυτές τολμούσαν μέχρι και το καλοκαίρι να αντιτεθούν στην κρατούσα άποψη και πολιτική και η κλασική απάντηση ήταν ότι όποιος διαφωνεί είναι ένας ακραίος κομμουνιστής, που απλώς θέλει τη συντήρηση ενός στρεβλού κατεστημένου. Όμως οι μύθοι πλέον κατέρρευσαν και δεν ξέρω που θα κρυφτούν σε λίγο καιρό όλα τα παπαγαλάκια.

Συγεκριμένα κάποιοι βασικοί μύθοι είναι οι ακόλουθοι:

· Μύθος 1^ος: Την Ελλάδα διέλυσαν οι δημόσιοι υπάλληλοι

Μούγκα στη στρούγκα έπεσε όταν η απογραφή των δημόσιων υπαλλήλων έδειξε περίπου 700.000 υπαλλήλους! Ο ίδιος ο Παπανδρέου δεν ντράπηκε να πει δημόσια ότι το κράτος δεν ξέρει πόσους υπαλλήλους έχει, ενώ ο μαγικός αριθμός 700.000 αναφερόταν ρητά στον προϋπολογισμό. Επίσης ο Μίχαλος (πρόεδρος του ΕΒΕΑ και ακραίος υποστηρικτής των πολιτικών λιτότητας) πριν την απογραφή είχε ανεβάσει σε σχεδόν 1.500.000 τους δημόσιους υπαλλήλους. Όταν βγήκε ότι ήταν οι μισοί, γιατί το βούλωσε; Επιπλέον, όταν κάποια στιγμή έσκασε η βόμβα των επίσημων στοιχείων της Ε.Ε., όπου η Ελλάδα είναι δεύτερη από το τέλος στη λίστα των χωρών της Ε.Ε. όσον αφορά στις δαπάνες για πληρωμές δημοσίων υπαλλήλων ούτε η κυβέρνηση ούτε οι φίλοι της ούτε οι υποκριτές Ευρωπαίοι ένιωσαν την ευαισθησία να πουν ένα συγγνώμη. (http://www.iospress.gr/ios2010/ios20100919.htm) Αντί λοιπόν να δημαγωγούν, ας κοιτάξουν να δουν ποιοι υπάλληλοι τεμπελιάζουν και να τους βάλουν στη θέση τους. Αλλά και όποιον τσακώσουν τον δικαιώνουν τα δικαστήρια. (Μεγάλο πλυντήριο αυτή η δικαιοσύνη, αδερφέ μου…)

· Μύθος 2^ος: Μαζί τα φάγαμε και όλοι λίγο – πολύ έχουμε ευθύνη για τη διαφθορά

Η ιστορική αυτή ρήση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Πάγκαλου (εγγονού του δικτάτορα των αρχών του 20^ου αιώνα, που ανέτρεψε τη νόμιμη κυβέρνηση με πραξικόπημα, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε) είναι πέρα για πέρα γελοία και προκλητική. Πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη του μέσου Έλληνα για το Δημόσιο χρέος όταν: οι περικοπές στους μισθούς και της συντάξεις μειώνουν το έλλειμμα κατά το πολύ 1,5%; Γιατί δε μας απαντάνε για το ποια είναι τα διαφυγόντα κέρδη του ελληνικού δημοσίου από τις συμβάσεις με τη Siemens, οι οποίες είναι σκανδαλώδεις, όχι τώρα, αλλά από το 1950; Ο μέσος Έλληνας έφτασε το χρέος στα 300δις όταν μόνο επί Καραμανλή το χρέος διπλασιάστηκε; Ο διπλασιασμός του χρέους πήγε σε μισθούς και συντάξεις γιατί εγώ δε βλέπω στα βόρεια προάστια να αυξήθηκε πια τόσο πολύ ο πληθυσμός… Το ότι κανείς από τους εξουσιαστές μας δεν απαντά επί της ουσίας στα παραπάνω δείχνουν ότι οι ευθύνες για το χρέος είναι αλλού. Η γενικότερη νοοτροπία του Έλληνα έχει πολλά αρνητικά, αλλά αυτά δεν είναι ικανά να φτάσουν το χρέος στο ιλιγγιώδες ποσό των 300δις €.

· Μύθος 3^ος: Για το τεράστιο χρέος φταίει το «σπάταλο κράτος» που δεν έχει στοιχειώδη τάξη και έλεγχο στα οικονομικά του

Προφανώς το κράτος είναι σπάταλο. Ναι, έχει τεράστιες ελλείψεις όσον αφορά στον έλεγχο και την καταγραφή των δαπανών του. Αλλά, έχω μία απορία. Με ευκολία βρίζουμε το σπάταλο κράτος, αλλά συστηματικά βάζουμε σε δεύτερη μοίρα κρίσιμες λεπτομέρειες (που σχετίζονται με τη διεθνή διάσταση της κρίσης), όπως το «πακέτο διάσωσης» των τραπεζών που έφτασε τα περίπου 70 δις (πάνω από 25% του δημοσίου χρέους), τα οποία έχουν αντληθεί προηγουμένως ως δάνειο από τις τράπεζες (!!!) Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο, αλλά υπό τις ευλογίες του διεθνούς οικονομικού κατεστημένου. Επίσης όλοι οι αδέκαστοι μεγαλοδημοσιογράφοι, δε μας έχουν πει: Ο καταπληκτικός ιδιωτικός τομέας, που δε δημιουργεί ελλείμματα και τόσο στηρίζει την ανάπτυξη, γιατί στην Ελλάδα είναι τόσο φρικτά κρατικοδίαιτος; Γιατί οι ελληνικές μεγάλες βιομηχανικές και κατασκευαστικές επιχειρήσεις ξοδεύουν για έρευνα και καινοτομία ένα ελαχιστότατο ποσοστό του κύκλου εργασιών τους, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο; Α, και αυτές είναι οι εταιρίες που θα στηρίξουν την έρευνα, στο νέο χυδαία εμπορευματοποιημένο πανεπιστήμιο που μας ετοιμάζουν – άλλο μεγάλο θέμα αυτό.

Ας το πάρουμε απόφαση:

Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΗΣ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ, Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΟΠΟΊΟΥ ΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ’70. Ο ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΦΟΥΣΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΣΣΩΡΡΕΥΣΗ ΠΛΟΥΤΟΥ ΣΕ ΜΙΚΡΟΤΕΡΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ. ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΕΧΟΥΝ ΑΥΞΗΘΕΙ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ. Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΛΠΑΖΕΙ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΤΟ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΕΛΕΙΜΜΑΤΩΝ, ΥΠΟ ΜΟΝΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΗΝ ΑΚΕΡΑΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΩΝ.

Εξ’ άλλου, στην τελευταία σύνοδο της Ε.Ε. η στάση του γαλλογερμανικού άξονα, επιβεβαίωσε αυτά που πολύ καιρό λίγοι έγραφαν και ακόμη λιγότεροι, πρόστυχοι παπαγάλοι τολμούσαν να δημοσιεύσουν:

Η Γερμανία με το ισχυρό ευρώ, εξάγει πανάκριβα στους Ευρωπαίους αδερφούς της προϊόντα. Αποκομίζει τεράστια κέρδη, τα οποία λόγω του ισχυρού ευρώ έχουν και μεγάλη συναλλαγματική αξία. Επενδύει σε μεγάλο βαθμό τα κέρδη εκτός Ε.Ε. και κατόπιν εμφανίζεται ως αυστηρός σωτήρας των περιφερειακών οικονομιών που βρίσκονται σε κρίση, βγάζοντας άλλο ένα γύρο κέρδους, με τα τοκογλυφικά επιτόκια, που δανείζει χώρες σαν εμάς.

Για όλα τα παραπάνω πρέπει να υπάρχει ένα σαφές νέο πλαίσιο πολιτικής και ανατροπών:

• Αυστηρός έλεγχος των κρατικών δαπανών, πάταξη και χαρακτηριστική τιμωρία όλων των λαμόγιων. Μείωση της μίζας και όχι των μισθών και των συντάξεων.
• Άρνηση πληρωμής ποσοστού του δημόσιου χρέους, του προερχόμενου από λεόντειες συμβάσεις και τοκογλυφικές συμφωνίες.
• Παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας, μέσω κρατικοποίησης των τραπεζών, ελέγχου της διακίνησης και κεφαλαίων και έξοδο από το πανάκριβο, αδηφάγο ευρώ.
• Συλλογικός, εργατικός έλεγχος και ανασυγκρότηση των υπό κατάρρευση επιχειρήσεων
• Αυστηρά δημόσια τα αγαθά της παιδείας, της υγείας, της ενέργειας και των άλλων φυσικών πόρων. Κρατικός έλεγχος στην κερδοσκοπία επί των βασικών αγαθών που οδηγεί στη φτώχεια

ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΜΑΤΩΣΟΥΜΕ;

Ναι, θα ματώσουμε, αλλά είναι καλύτερα να ματώσουμε και να ζήσουμε ένα καλύτερο μέλλον, παρά να ματώνουμε συνέχεια σε καθεστώς τουλάχιστον εικοσαετούς υποτέλειας, όπως ονειρεύονται οι εξουσιαστές μας και οι Ευρωπαίοι αδερφοί μας.

Γι’ αυτό την Κυριακή:

• ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΕΛΟΙΟΥΣ ΚΟΜΠΑΡΣΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΑΝΤΑΡΤΕΣ
• ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΣΑΦΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
• ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ, ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΑΤΩ – ΚΑΤΩ; ΗΔΗ ΚΟΝΤΕΥΟΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣ: ΤΟ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ
• Η ΑΠΟΧΗ, ΕΦ΄ΟΣΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΤΡΙΠΤΙΚΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΑΝΟΧΗ
• ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ Ο "ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ" ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΝΑ ΜΗ ΜΑΡΑΖΩΣΕΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΑΙΘΡΟΣ

Ξεσκέπασμα της πολιτικής εξόντωσης της ελληνικής κοινωνίας

Σιγά σιγά, οι ίδιοι οι φορείς της λαίλαπας που πλήττει την ελληνική κοινωνία αρχίζουν να παραδέχονται τα αδιέξοδα της πολιτικής τους, αλλά αποσιωπούν τα ψέματα και τις ανακρίβειες που χρησιμοποίησαν ως επικοινωνιακό τρικ για να μας κάτσουν στο σβέρκο.

Την ώρα που το ΔΝΤ, η τρόικα, η ΕΚΤ και οι λοιποί δικτατορικοί σχηματισμοί, που καθορίζουν τις τύχες των λαών χωρίς να έχουν αιρετά μέλη ή να λογοδοτούν για το οτιδήποτε, είναι κρίσιμο ο κόσμος να καταλάβει ότι η αλήθεια της κρίσης κρύβεται στη λειτουργία του διεθνούς χρηματοποιστωτικού συστήματος και να μη μασάει από την καταστροφολογία του ΓΑΠ.

Αφιερωμένο λοιπόν σε όλα τα λαμόγια της εξουσίας, το ακόλουθο πλήρως τεκμηριωμένο άρθρο του "Ιού" με εντυπωσιακά στοιχεία για το δήθεν αδηφάγο ελληνικό δημόσιο.

http://www.iospress.gr/ios2010/ios20100919.htm